سخن چنان که بخواهم نشد میّسر دل
بگویم آنچه دلم خواهدش در این محفل
ندای نفس که می‌گویدش شوم خاموش
که دل به جنگ و جدال است کی کند منزل
ز جور و محنت نامردمان شوم عاصی
خدا تو چاره نما من رسم به مقصد دل
بیا رفیق که ما زین جهان سفر بکنیم
سفر به نفع دل عاشق است پر حاصل
دهد دیار دگر بر ضمیر آزادی
در این دیار فنا پیش دل شدیم خجل
اگر حقیقت دل پرده بر دَرَد روزی
عیان شود به زبان بارها فتد مشکل
یکی¬ست در نظر «طیّبی» که او داند
که اوست همره ما در زمان بی‌محمل