خدای من دل پر غم در این دیار منم
شکست خورده ز عشق آتشی دچار منم
خیال دوری او می‌کشد مرا آخر
ببینم آنکه نشد چاره‌ساز کار منم
ز چیست یار عزیزم به شور رنجور است
ز درد رنج نگارم دل فکار منم
ز دست کیست ملال عزیز دلبر من
چرا خبر نکند دل بسوز یار منم
اگر به عشق من دل فسرده معتقد است
مشخص است به او زار بی‌قرار منم
چرا به حرف من دلشکسته گوش نکرد
ز عشق او پر خود برده تا شرار منم
فغان «طیّبی» آخر ز سوز عشق تو شد
توجّهی که نکردی از آن چو نار منم