گر طریق حق بگیری عاقبت جان می‌رسی
مرد ره باشی اگر جمع شهیدان می‌رسی
غافل از ایمان نگردی شاهد هر محفلی
چون عقیده داشتی بر اهل ایمان می‌رسی
ای که فکر ثروتی ز ایمان گذشتی تو مگر
غم مخور بیهوده در این ره به پایان می‌رسی
شوکت بی‌مایه یعنی خویشتن‌بینی و بس
خواری از عزّت برآری چون به طغیان می‌رسی
پس چه می‌جویی تو دولت از سر تزویر و مکر
چون دغل‌بازی سرآمد خود به طوفان می‌رسی
«طیّبی» گفتار حق را کی خریداری بود
حرف حق گفتن سپس تعزیر سلطان می‌رسی