علی ای وفای عزّت تو وفا کنی بقا را

علی ای وفای عزّت تو وفا کنی بقا را
چو بقا بود دو دستت به بقا دهی صفا را

چه نشانه‌ای علی‌جان دو سرا که می‌شناسند
بشناخت هر دو عالم به علی علی خدا را

علی ای سخی امکان به ولایتت ولائی
که ولی عادلی تو به ولای مصطفا را

علی ای شجاع میدان تو سرآمدی به ایمان
تو که لنگر جهانی همه ارض و هم سما را

علی ای کمک به احمد همه خاتم رسولان
ز کمال بی‌مثالت همه جا به انبیا را

علی ای قسیم جنّت به میان شیعیانت
به خدا که شیعیان را تو نشانی از خدا را

علی ای به عرش اعلا که تو بودی و محمّد
که نموده‌اید روشن تو و احمد آن سرا را

علی ای امام رحمت تو بزرگی از امامت
به تمام این ولایت که تویی به اولیا را

علی ای شفیع امّت تو نظر به «طیّبی» کن
تو لطیف و مهربانی ز نظر مران گدا را