کهن دیار نیشابور در طول تاریخ همواره جایگاه ویژه ایی در ایران بزرگ داشته است. این سرزمین اسطوره ایی آرمیده در دامنه های جنوبی بینالود، همواره سلسله جنبان شاعران و عارفان و عالمانی بوده که بر تارک علم و عرفان ایران درخشیده اند. پس بی سبب نیست که این خاک مهرپرور هیچگاه از هنر و هنرمند خالی نبوده و در هر عصری فرزندان برومندی را در عرصه های گوناگون تقدیم ایران زمین کرده است.
در این بین شعر و شاعری جایگاه ویژه ایی در تاریخ نیشابور داشته و اکنون نیز وجود شاعران و هنرمندان خوش قریحه این خطه، گواه این مدعاست که این خاک پر گهر هر روز در حال نوزایی و هنر پراکنی است. رحمت اله طیبی یکی از فرزندان نیشابور است که در اردیبهشت ۱۳۲۱ چشم به جهان گشود و با میراث ارزشمند نیاکان خویش بالید و سرود تا به پختگی رسید.
شاید او نماینده انبوه شاعران بی ادعایی باشد که تمامی وجودش را با تداعی از طبیعت سحر انگیز نیشابور تمنا بخشید و حاصل آن ابیاتیست که اکنون پیش روی شما قرار دارد.
عارف فرهیخته و شاعر گرانقدر حاج رحمت اله طیبی بتاریخ دوازدهم آبان ماه ۱۳۹۸ چشم از جهان فروبست.
باشد تا بلند همتان دیارمان میراث درخشان نیاکان را تا همیشه تاریخ پاس داشته و ادامه دهند.
چنین باد
